Bak usta;

* Milleti böldün, parçaladın... Eyvallah...
* Dünyanın en zengin devlet adamlarından birisin. Nasıl oldu, neden oldu, nasıl başardın umurumda değil artık. Ona da eyvallah..
* Gezi dedin, paralel dedin, faiz lobisi dedin. Sen hep haklı, sen hep mazlum, sen hep ezilen oldun... Eyvallah...
* Gencecik çocukları öldürdü polis gözünü kırpmadan. Emri ben verdim, benim kahraman polisim onlar dedin... Eyvallah...
* Rabia ölürken ağladın da, Ayşeler, Mehmetler ölürken gözünü kan bürümüş şekilde öfke kustun televizyonlardan... Elalemi sahiplendiğin kadar sahiplenemedin kendi evladını.. Eyvallah...
* Paralel seni kandırdı, Esad seni kandırdı, PKK seni kandırdı... O kadar saf, o kadar melek gibisin ki... Eyvallah...

Hepsine eyvallah usta..

Lakin istihbarat diye bir gücün var elinde. İstemediğin kadar insan gücün, istemediğin kadar teknolojin var. Polisin var, askerin var, jandarman var, paran var, hukuki gücün, Devlet diye bir güvencen var. Ulan Ankara'nın ortasında, başkentin göbeğinde miting düzenleniyor! Daha 2 ay önce böyle bir toplantıda 30 kişiyi öldürmüşler. Nereden hangi bombanın patlayacağı belli olmuyor! Sen bütün bu gücüne rağmen, hala çıkmış televizyona bır bır konuşuyorsun!

Her şeye eyvallah da usta, ulan hiç mi haberin olmuyor orada bomba patlatılacağından. Ne bok yemeye oturuyorsunuz oğlum o koltuklarınızda hala?? Ha Emniyet Müdürü? Ha Belediye Başkanı? Ha Vali? Ha Başbakan? Ha MİT Müsteşarı?? Ya ülkede çiçek açsa AKP den bilinsin, ülkede kan gövdeyi götürse "başkası"ndan! Nasıl bir yaratıksınız oğlum siz? Ne yersiniz, ne içersiniz, neyle beslenir, neyle yaşarsınız siz? Hala "teröre lanet ediyoruz" diyor.... Ulan Maşallah dediğiniz 6 ay yaşamazken 13 senedir iktidarda olup da tüm problemleri lanetleyerek, suçu sürekli başkalarına atarak iktidarını devam ettiren başka bir örnek daha yoktur herhalde be...

Ya sen kardeşim?

Başlamışsın yine "hani HDP liler niye ölmedi hiç? Yine yoklardı ortalıkta" masalına. Haklısın kardeşim, doğrusun güzel kardeşim, sen bir tanesin gül yüzlü kardeşim de; ulan asrın lideri dediklerin dünyadan bihaber, süper güç dediğin ülkede bombalar cirit atıyor! Sen hala hükümet böyle güçlü, hükümet şöyle güçlü diye yırtınıyorsun. Peki kime hesap sorayım ben ya? Bombayı koyana mı yoksa onu yakalayamayana mı hesap sorulur? Ne yapacağım yani? Gidip Kandil'e "siz neden bombalıyosunuz bizi, ha cicim?" mi diyeyim? Ben vatandaşım lan, salak! Benim ne işim olur teröristle, topla tüfekle oğlum? Seçmişim temsilcimi, koymuşum oraya. Mercedes e binmeyi biliyor, kıyak emekliliği biliyor, ihale takip etmeyi biliyor, her türlü torpili biliyor, bir tek bomba nerede, kim koymuş onu bilmiyor be!

Lan oğlum, bu ülkenin Başbakanı daha dün taşeron ama telefonu var dedi garibanın tekine! Kimin telefonu olur kimin olmaz biliyor da, Ankara'nın göbeğinde bomba patlatıyorlar haberi yok!

Biraz kaba oldu üslubum, özür dilerim.

Lakin yüreğim sevgiden pır pır ederken, kardeşlik türküsü fısıldarken kulaklara, kalbim coşkuyla pıt pıt atarken yazamadım bu satıları kusura bakma!

Onlarca can daha gitti lan bu sabah Ankara'da!

Sıçarım üslubuna da, vereceğin oya da, salaklığına da, mallığına da ...

Tamam mı kardeşim?

Dün, aslında hiç açılmaması gereken bir dava sona erdi ve başta Aziz Yıldırım olmak üzere tüm sanıklar beraat etti. Şimdi Yargıtay süreci var elbette. Ancak orada da sonuç değişmeyecektir. Herhangi bir spor dalında gerçekleştirildiği iddia edilen bir olayın davasının "özel yetkili mahkeme" de görülmesinin mantığını hiç bir zaman anlayamadım, o da ayrı konu...

Ben bu olaya biraz farklı yaklaşacağım;

Kendimi bildim bileli Galatasaraylıyım. Hem takıma, hem camiaya, hem renklere aşık biri olarak Galatasaraylı olmakla da gurur duydum. Yine kendimi bildim bileli beni en heyecanlandıran maçlar her zaman Fenerbahçe maçları oldu. Beşiktaşlı dostlarım lütfen darılmasın ama Galatasaray-Fenerbahçe maçları, en azından benim özelimde hep tüm maçların üzerindeydi.

Fenerbahçe benim için bu kadar özelken, bizzat son yolculuğuna uğurladığım Lefter ve Can Bartular bu kadar saygıdeğerken, Aziz Yıldırım'ı da bir o kadar sevmem. Konuşmaları, icraatları ve tek adamlık sevdası hoşuma gitmez. Hepsi budur aslında. Yani herhangi bir yazarı, herhangi bir şarkıcı veya şarkıyı, herhangi bir filmi nasıl sevmemişsem, Aziz Yıldırım'ı da o şekilde sevmedim işte. Bu tamamen onun özelindeydi. Fenerbahçe'ye gelince; işte o konu başka. Fenerbahçe varsa Galatasaray vardır düşüncesinde oldum hep. Sarının yanında Lacivert ne kadar büyürse, Kırmızı'nın ufku o kadar genişler.

Bu ülkede geride kalan 10 yılda Türkiye Cumhuriyeti ordusu yekten içeri tıkıldı. Ne cd ler, ne deliller yaratıldı, ne darbe planları uyduruldu...

Bu ülkede gazeteciler hala içeri tıkılıyor, yazıları, fikirleri yüzünden...

Bu ülkede küçücük çocuklar kafalarına gaz fişeği sıkılarak öldürülüyor da, bu ülkenin en tepesindeki adam onu kafasına göre terörist ilan edip anacığını yuhalatıyor.

Bu ülkede aydınlar yakılarak katlediliyor, insanlar uçaklarla bombalanıyor...

Bu ülkede haklı ile haksız, suçlu ile suçsuz, arlı ile arsız birbirine karışmışken.... Tüm bu tabloyu yaratanların ortaya çıkardığı bir süreç, süreç içerisinde sunduğu deliller, yaptığı yargılama ne kadar adil olabilirdi ki? Ne kadar inandırıcı olabilirdi?

Meseleye hukuki açıdan bakmıyorum. Öyle engin bir hukuk bilgim, teamüllere hakimiyetim yok. Lakin çok şükür, hala kötü günler için sakladığım 3 kuruşluk aklım var. 5 vakit namaz kılmam, oruç da tutmam, hacca da gitmem... Velhasıl sırf bu yüzden iyi bir Müslüman olmasam da, çok şükür kul hakkı da yemem. Hayatta en korktuğum şeydir hatta kul hakkı yemek...

Bugün sırf Aziz Yıldırım'ı sevmediğin için, sırf Fenerbahçeli olmadığın için, sırf Galatasaraylı, Beşiktaşlı, Trabzonsporlu, bilmemnesporlu olduğun için, Sarının yanında laciverti hiç sevmediğin için, Mahmut Uslu'dan nefret ettiğin için "Fenerbahçe şike yaptı!" diye düşünüyorsan... Unutma ki, o komutanları içeri tıkanlar da Atatürk ve Cumhuriyeti sevmiyorlardı. Berkin'i vuranlar çocukları, gazetecileri hapislerde çürütenler de "fikirleri" sevmiyor, aydınlardan nefret ediyorlardı...

Birini sevmemek ne zamandan beri suç işlediğine kanaat getirmek için yeterli oldu? Hukuk başkaları için çiğnenirken, sevmediklerimiz için çiğnendiğinde "oh olsun" muydu? Adalet bir gün en çok bize lazım olduğunda, ya adaleti uygulayacak olanlar bizi sevmeyenlerden seçilirse?

Bugün Fenerbahçe'yi yönetenlerin tavırlarını da doğru bulmuyorum. Haklı iken haksız duruma düşmek konusunda müthiş bir çaba sarf ediyorlar anlayamadığım bir şekilde.

Ama, Fenerbahçe şike yaptı mı?

Ben yapmadığını düşünüyorum. Çünkü benim vicdanımda bu ispatlanamadı. Kendi gözlerimle görmediğim sürece de, sırf Aziz Yıldırım'a kıl oluyorum diye "şikeci Fenerbahçe" demeyeceğim. Şikeyi renkler yapmaz, şikeyi bireyler yapar. Bu kadar basit, bu kadar yalın benim nezdimde bu konu. Suçu ispatlanana kadar da herkes masumdur. Bu temel hukuk kuralı hepimiz için gerekli olur bir gün...

Sırf boyun eğmedi diye Fenerbahçe hapsedilemez...

Sırf Başkanı susmadı diye Fenerbahçe susturulamaz...

Ve hiç çıkarmayın aklınızdan,

Ali İsmail Korkmaz, Fenerbahçe yıkılmaz!

9.Eylül'de bir yazı paylaştım. Nasıl oldu, neden oldu bilmiyorum, lakin bir anda 16 bin kişi paylaştı bu yazıyı. 2 bin kişi beni takip eder oldu. Mevcut arkadaş listem tam 2 ye katlandı. Hem de tam "acaba artık ciddi ciddi kitap yazmayı düşünsem mi?" diye kendimi sorguladığımın ertesi gününde...

Bu vesile ile harika insanlar tanıdım. Öyle motive edici, öyle içten cümleler kurdular ki, 2 kelam etmeyi bilmeyen bir adam bile 30 yıllık yazar kesilir bu motivasyonla...

Yine bu vesile ile, birbirinden çok farklı, siyah ve beyaz kadar, gece ile gündüz kadar zıt fikirler paylaşıldı. Benim gibi bir adam için bulunmaz nimetti bu. Küfredenler, tehdit edenler, ne yazdığı belli olmayanlar dahi öyle öğretici olabiliyor ki zaman zaman... İnsanı öğreniyorsun her türlü...

İletişimde olduğum insan sayısı bu kadar artınca elbette takip ettiğim paylaşımların da sayısı arttı. Huyum kurusun, tüm paylaşımları hep eleştirel gözle okuyorum. En çok da kendiminkileri tabi. Bu şekilde okuyunca ilginç sonuçlara varıyorsun. İşte bizzat vardığım sonuçların bazılarını paylaşmak istedim bugün;

* Bir ara Facebook güvenlik uyarısı furyası patladı yine. Yok burada paylaşılan tüm fotoğraflar bilmem ne yasalarına göre tamamen özelmiş, paylaşılamazmış, paylaşılırsa bilmem ne olurmuş, Facebook bu paylaşımların hepsini yasalarla koruyormuş tadında bir yazı paylaştı bir çok insan. Bunların içinde okumuş, iş güç sahibi, entelektüel seviyesinden tek bir an bile şüphe etmeyeceğim dostlarım da vardı. Bu uyarı yazısına en güzel yorumu yine çok sevdiğim bir arkadaşım yaptı; "Herkes "Facebook özel hayata saygı göstersin" diyor ya gülüyorum... arkadaş özel hayat evde olur, özel şeyler de evdeki çekmecede olur, dolabın üzerindeki kutuda olur ya da ne bileyim kasada olur...sosyal paylaşım sitesinde paylaştığın hiç bir şey özel değildir.. adı üstünde paylaşım sitesi...özelse evinde sakla..". Bu kadar basitti ve hukuken o uyarının hiç bir geçerliliği yoktu. Bunu bilmek için Hukuk Profesörü olmaya da gerek yoktu lakin öyle çok insan paylaştı ki... en okumuş insanlar bile 2 lokma araştırma yapma zahmetine girmezken, cahil kesimden doğruyu bulmasını, ezilmemesini, yolsuzluk yapanlara artık dur demesini, çalanlara ders vermesini beklerken hala, acaba çok mu iyimserim diye düşünmüyor değilim...

* Bu site, karşıt fikirli binleri bir araya getiren bir platform. Öyle olunca da herkes kendine yakın gördüğü düşünceleri, resimleri, yorumları, sözleri, videoları paylaşıyor. Bu paylaşımların çoğu kin, öfke, nefret, küfür ve saldırı içeriyor ne yazık ki... Şaka gibi ama, çocukluğundan beri tanıdığım, yufka yüreğini yakinen bildiğim öyle insanlar var ki, onlar bile içlerindeki yaratığı kusuyorlar buraya... Fikirler tartışılmıyor, konuşulmuyor, sorgulanmıyor... Sadece bir öfke dalgası. Bu davranışın neye hizmet ettiği, kimlerin ekmeğine yağ sürdüğü, bu tip paylaşımlarla hiç bir şey elde edilemeyeceği gün gibi ortadayken, hala kalabalık bir topluluğun bunu yapmaya devam etmesi beni düşündürüyor. Birader, bu kadar öfkeliyseniz, evin bir odasına toplayın tüm yastıkları, yığın yere. Sonra oturup avazınız çıktığı kadar bağırıp o yastıkları yumruklayın. İnanın, kulağa çok garip gelen bu davranış, burada yaptığınız paylaşımlar kadar ilkel olmayacak. Vallahi bak...

* Teknoloji iki tarafı keskin bıçak. Neresinden tutsan kesip acıtıyor. photoshopla hazırlanmış paylaşımlar, neredeyse kamyon yazısı seviyesinde olup Mevlana'ya atfedilen sözler, yazılan her 9 şiirden 7 sinin mutlaka Can Yücel'e ait olması, sayfamızı 50 beğeni gelirse şikayetler silinecek yoksa sayfamız kapatılacak diyen uyanıklar ve ne yazık ki onlara inananlar, başkasının yazısını kendi fikirleriymiş gibi paylaşanlar... Bildiğin cadı kazanı resmen! Neye inanacağını, neye yorum yapacağını şaşırmış onlarca insan ve karşı konulamaz bir bilgi kirliliği... Böyle bir platformda yapılacak en doğru şey ise burayı o kadar da ciddiye almamak bence. Yapılacak öyle çok şey var ki burayı ciddiye almak yerine... Gidin dans edin, müzik dinleyin, sevdiklerinizi arayın, kendinize vakit ayırın, merak edin biraz, araştırın, keşfedin (her ne olursa), fikir sahibi olmak için önce bilgi sahibi olmak gerektiğini hiç unutmayın...

Yahu hiç bir şey yapmasanız bile, bu Facebook'u bu kadar büyütmeyin gözünüzde... Buraları okuyup, asrın lideri tarafından yönetildiğini ve ülkesinin dünyada süper güç olduğunu sanan ciddi bir nüfus var, öyle düşünün! Ne kadar ciddiye alınabilir ki burası? smile ifade simgesi

Hep söylüyorum, biraz uyanık olun, uyumayın...

Çünkü uyursan,

Ölü..... Yok yok, şaka...

Uyumayın işte...

Bir bayram daha bitiyor bugün.. Aslında ilk günden söyleyeceğim, yazacağım bir çok şey vardı ama bu sefer biraz beklemek istedim. Hem biraz kafa dinlemek, hem de yapılacak paylaşımları gözlemlemekti niyetim. Ne yazık ki bu bayram farklı olan yegane şey vahşet görüntülerinin, karşıt fikirlerin kavgasının ve manüpilasyonun artmasıydı...

Artık eminim, bu ülkenin, bu topraklarda yaşayan herkesin en önemli sorunu kendi fikrini "karşı taraf" a empoze etmeye yani dayatmaya çalışmasıdır.

İmam osurursa cemaat sıçarmış (sözün kendisi böyle, ne yapayım?). Yani öyle bir zihniyet yönetiyor ki ülkeyi, bu gayet doğal diyebilirsiniz. Ne gibi mi?

* Kızlar ve erkekler nasıl ve nerede yaşarlar, o söylüyor
* Kadınlar kaç çocuk doğurmalı, o söylüyor
* Kadınlar doğurmalı mı doğurmamalı mı, o söylüyor
* Madeciler nasıl ölür, kimler şehit olur ve ne güzel bir mertebedir şehitlik, hangi şehit babası karaktersizdir, hangi şehit babası adamdır, o söylüyor
* Geç Anayasa'yı, bu ülkenin yönetim sistemi nedir, o söylüyor

Şimdi en tepedeki adam böyle olunca, halk da onun yolundan gidiyor diyeceksiniz değil mi?

Aslında hayır.. Tam tersine, bu zihniyet, bu kültürün bir parçası aslında. İçimizden çıkan bir parça. Bizim aynamız...

Bayram boyunca paylaşılan yazılar, fotoğraflar, düşünceler çoğunlukla karşı tarafa "doğru" nun ne olduğunu dayatır şekildeydi.

Uzatmadan toparlayayım;

* Allah'a ve Kur'an a inanan biriyim. Lakin müslumanlığın bir canlıya eziyet edilmesini destekleyeceğini, "kurban" diye bir bayram emrettiğini, Yaradan'ın herhangi bir canlı için "ölüm" buyurduğunu bana kimse anlatamaz.

* Bununla birlikte et yemeyi seven bir adamım. Bayılırım hem de. Lakin bunun da yöntemi var. Ulu orta, eline bıçak alan kabiliyetsiz insan müsvettelerinin yaptığı kesimler bu yöntemlerden biri değil kesinlikle. Foğada her canlı, doymak için bir başka canlıyı öldürüp yiyebiliyor. Hatta sırf zevk için öldüren tek canlı türünün "homo sapiens" olduğu zannedilse de, bazı hayvan türleri de bunu yapabiliyor. İnsanoglunun zekasını, becerisini ve teknolojisini kullanarak beslenme için daha insancıl yöntemler kullanmasını savunuyorum.

" İnançlara saygım var. Her türlüsüne. Hiç kimseyi öküze tapıyor diye, Allah'a inanmıyor diye, ibadet ediyor veya etmiyor diye yargılamıyorum. Fakat garibim hayvanları kamyon kasalarında sürüklemek, bıçakla delik deşik etmek, kör bıçakla doğramak benim bildiğim hiç bir inançla, hiç bir öğreti ile, hiç bir din ile bağdaşmıyor... Bu görüntüler beni rahatsız ediyor.

* Bayram demek bir araya gelmek demektir benim için. İster kurban (ne demekse) bayramı, ister şeker bayramı olsun.. O bayramlarda rahmetli dedem, rahmetli anneanne ve babaannem, rahmetli amcam, ailem vardır... O bayramlarda harçlık vardır, büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öpmek vardır... Sarılmak vardır o bayramlarda, kocaman sofralar kurup, sahip olduklarımıza şükredip, sahip olamayanlar için daha iyisini dilemek vardır...

* Naiftir benim aklımdaki bayramlar. Kan yoktur, acı yoktur, en çok hüzün vardır gidenlerin ardından kalpte hissedilen...

Herkesin bir düşüncesi var genel olarak, her şeye dair. Herkesin düşüncesi de kendisini bağlar. Bu düşünceleri karşımızdakine dayatmamak, kendi düşüncene sahip çıkıp, bir başkasının kendi düşünceleri ve doğruları için geçerli nedenleri olabileceğini kabul etmek en çok bizi rahatlatır aslında...

Facebook'ta, sosyal paylaşım sitelerinde kesilen hayvan görüntüleri yayınlamak, kúfretmek, karşıt fikirlere saldırmak, kendi fikrini kabul ettirmeye çalışmak hiç bir fayda sağlamıyor aslında. Sadece kutuplaşmayı körüklüyor bilinçsizce...

Yeterince uzaklaşmadık mı birbirimizden artık? Dinin, inançların en çok sömürüldüğü, müslümana en büyük zararı yine múslümanın verdiği, Allah adının sadece korku ile, ölümler ile, vahşet ile anıldığı bir dönemdeyiz... Buna dur demesi gerekenler yine dini bütün, Kur'an a veya inançlarına sahip çıkacak Müslümanlar'dır. Aksi takdirde artık uzanıp birbirimizin elini tutamayacak kadar uzaklaşmış olacağız birbirimizden.

Bu vesile ile küçüklerin gözlerinden, büyüklerin ellerinden öper, tüm ölmüşlerimize rahmet, cümleten herkese hayırlı bayramlar dilerim.

"Emre, sen Kürt müsün?" diye sordu... Bir süre önce yayınladığım yazıyı okumuş ve beni takip etmeye başlamış...

"Neden soruyorsun?" dedim.

"Bir süre önce Hülya Avşar ve Beren Saat ile ilgili bir yazı yazmıştım da... Orada Kürtler çok fena küfürler ettiler bana. HDP ve PKK yı destekleyenleri çıkarttım listemden. Sen de Kürt müsün diye merak ettim..." diye cevapladı...

"Hoş, zaten Kürtsen hiç konuşmayalım" diye ekledi...

"Hayır, İstanbul'da 5.kuşağım ben. Lakin bugüne kadar beni yeni tanıyan hiç kimse Kürt olup olmadığımı sormamıştı. Gördüğün gibi, bu kadar bölündük işte. Artık arkadaşlarımızın etnik kökenini sorguluyoruz. Hayır, PKK veya HDP yi desteklemiyorum. Ancak HDP nin silah sıkmak yerine mecliste derdini anlatma hakkına, kendisini anlatma hakkına, savunduğu fikir her ne olursa olsun saygı duyuyorum. Hiç düşündün mü PKK ve HDP den çok daha büyük bir tehlike ile karşı karşıya olduğumuzu ve bu oyuna alet olduğunu?" diye açıkladım.

"Bunu, bu şekilde düşünmemize sebep olanlara borçluyuz. Bu kadar şehit varken, bu kadar masum insan ölürken saygı falan da duyamam" dedi ve beni blokladı.

Yazdığım yazıdan sonra binlerce insan paylaştı yazımı. Pek çoğu beni takip etmeye başladı, bir çoğu artık arkadaş listemde. Bu vesile ile beni destekleyen veya benimle çok zıt düşünen yorumlar aldım. Her birine dilim döndüğünce cevap verdim, ne düşündüğümü açıklamaya gayret ettim. Fikirlerin tartışılması, ortak bir zeminde buluşulamasa bile medeniyetin ve gelişmişliğin düzeyini belirler benim için.

Bana bu soruyu soran bayan üniversiteyi bitirmiş, anladığım kadarı ile kendini yetiştirmiş biri idi. Gelgelelim, bu şekilde düşünmesi, bu şekilde kestirip atması, sorumluluğu asla üzerine almayıp başkalarının onun böyle düşünmesine sebep olduğunu iddia etmesi ve konuyu "şehitler varken saygı duyamam" seviyesine indirgemesi aslında tehlikenin düşündüğümden de ciddi boyutlarda olduğunu gösterdi bana.

Beni endişelendiren budur.

Fikirleri beğenmeyebiliriz. Beğenmemeyi geçtim, tam aksini, hem de hayatımız pahasına savunuyor olabiliriz. İnsanı insan yapan, bir fikre ve bu fikri savunabilecek yeteneğe sahip olabilmesidir. Ben bana uzun uzun yazma zahmetine katlanan herkese sabırla cevap veririm. Çünkü her yorum, her karşıt fikir aslında benim gelişimime bir katkıdır.

Bugün bu ülke bu şekilde yönetilebiliyor ve halkın çoğunluğu bunu kabullenebiliyorsa, bunun temel sebebi, karşıt fikirlerin asla savunulmasına izin verilmemesi, aynı fikirde olmayanların sivil halk, asker, gazeteci veya sanatçı, anında susturulmasıdır. Keşke bunu bir anlayabilsek, anlatabilsek.

HDP yi, PKK yı desteklemeyin. AKP yi veya CHP yi desteklemeyin. Allah'a inanın veya inanmayın... Bir gün aynanın karşısına geçtiğinizde, karşınızdaki yüzün gözlerinin içine bakıp "beni ben yapan şeyler nelerdir?" sorusunu sorduğunuzda, vereceğiniz cevap "AKP li olmam" veya "PKK yı destekliyor olmam" ya da "Atesit olmam" olmayacaktır, göreceksiniz. Bu hayatta herkesin bizimle aynı düşünemeyeceğini, herkesin farklı bir inanç sahibi olabileceğini, dolayısıyla da hayatı yaşanır kılanın bu farklılıklar olduğunu, bizi biz yapan en temel unsurların ise farklılıklara karşı duyduğumuz saygı, Yaradanın biz ölümlülere bahşettiği en eşsiz duygu olan "sevgi" olduğunu bilin...

Voltaire' in dediği gibi;

"Seninle aynı fikirde değilim... Ancak fikrini özgürce söyleme hakkın için seni ölümüne savunurum..."

Elbette bu kadar basit değil her şey... Bu söylediklerim herkese ütopya gibi geliyor, farkındayım...

Şu fıkrayı pek çoğunuz duymuştur;

Bir Fransız, bir Alman ve bizim Temel yurtdışındaki bir televizyon programına katılmışlar. Programın sunucusu sormuş üçüne de; "sizin ülkenizde bayanların eli niye öpülür?"

Önce Fransız cevaplamış; "Çünkü kadın, erkek ile bir bütünü tamamlar. Biz de bu yüzden onlara olan saygımızı bu şekilde gösteririz"

Sonra Alman cevaplamış; "Çünkü kadın kutsaldır bizim için. Doğurur, hayatın devamlılığını sağlar. Biz de onlara olan saygımızı bu şekilde gösteririz"

Sunucu bizim Temel'e dönmüş bu sefer, "ya siz?" diye sormuş..

Şöyle bir bakmış bizim Temel... Derken hafifçe sunucuya doğru eğilmiş ve fısıldar gibi cevap vermiş;

"e bir yerden başlamak lazım..."

Anlatabildim değil mi?

Bir yerden başlamak lazım...