Oturdum bilgisayarın başına... Yorucu bir haftaydı geçen hafta. Özellikle duygusal açıdan. Biraz yazayım, kendime gelirim dedim. O sırada David Bowie'nin öldüğünü öğrendim... Bir kayıp daha... Gençliğimden ve hatta çocukluğumdan ne varsa anıların içine gömülüyor.

Geçen hafta Birsen ablayı kaybettikten sonra, düşündüm de, Ataköy 9.Kısım da çocukluğuma ait ne varsa bir bir gitti...

Dedem önce... Sonra babaannem... Anneannem ve en son Birsen abla. Odamın penceresinden baktığımda hemen hepsinin evini görebiliyordum. Birsen ablanınki biraz arkada kalıyordu ama ona doğru giden cadde tam da benim odamın baktığı taraftaki otopark çıkışından düz devam ediyordu. O caddenin sağında babaannem, solunda dedemler, en sonunda da Birsen ablanın evi vardı... Anılar işte... Ben ölümün bir son olduğuna inananlardan değilim. Velhasıl özlem bir burukluk yaratıyor işte yüreğinde insanın.

Sonra bir an için David Bowie'in ölümüne dair bir şeyler karalayayım dedim. Under Pressure'dan gireyim, Queen'den çıkayım derken bir saniyeliğine insanların yapacakları yorumlar geldi gözümün önüne;

* Elin gavuru için bu kadar üzülenler şehitlerimize de üzülse keşke
* Bowie'ye üzülüyorsun da, Neşet Ertaş'a da bu kadar üzüldün mü??
* Dis iz şov bizinız dostum, biri gider, öbürü gelir, üzme kendini vs...

Sonra Beyaz için yapılan yorumlar gözümün önünden geçti. Sosyal medya bir silah aslında ve onu kullanmayı bilmeyenlerin elinde öldürücü bir hal alabiliyor. Yazık...

Sonra şehit haberleri ve Birsen ablanın cenazesi ile aynı anda kalkan gencecik bir şehit cenazesi. Askerler, komutanlar, polisler, politikacılar... Ve elbette şehdin ailesi. Hepsi gariban, hepsi biçare, hepsi bitkin ama kaderine boyun eğmiş...

Adamın teki geldi, "ben bilmemkim, bilmemnere milletvekiliyim, başınız sağolsun" diyip elimizi sıktı. Ardından şehdin tabutunun başına gidip nöbet tutmaya başladı. Bütün kameralar anında fotoğraf çekmeye, görüntü almaya başladı. 1 dk kadar bu şov devam etti ve arkadaş gidip protokolün yanında yerini aldı.

Biz orada, şehidin ailesi de yanıbaşımızda, acımızla başbaşa kaldık.

Ölüm en büyük nasihatmiş. Bu nasihati görmezden gelen ne çok insan var diye düşünüyorum bu aralar.

Cenazede şov yapanlar, Beyaz'a giydirenler, Alevileri, kadınları, Kürtleri, gavuru küçümseyenler... Gencecik çocuklar ölürken (askeri, sivili fark etmez), bu ölümlerden nemalananlar (politikacısı, halkı fark etmez), önüne geleni düşünceleri için yargılayanlar, asıp kesenler, ayar verenler... Eline geçen her canlıya fiziki ya da mental acı çektirenler...

Yaşadığımız çağ muhteşem olanaklar sunarken bize, aslında akıl almaz bir sınavdan geçiriyor seni, beni, hepimizi...

Kimimiz hasta yatağından doğruluyor son bir gayretle, oğlunun elinden tutarken, "doktor, uzatmayalım artık bu işi" diyebilecek kadar cesur duruyor, kimimiz al bayrağa sarılı bir şehit tabutu başında poz verecek kadar küçülüyor...

Biri kalkıp "adam gibi adam" demiş diye "adamlık" tarifi yapanlar, hastanedeki o kadın kadar "adam" olamıyor.

Bir cümle zihnimde yankılanıp duruyor sabah sabah ve bu cümle tek tesellim oluyor...

Hiç bir şey ölmez her şey yaşar...

Hiç bir şey ölmez
Her şey yaşar............

Bazen sadece beklersin...

Uzatırsın kafanı pencereden, ufuktaki denize bakarsın ...

kaç deniz daha görürsün, kaç gün doğumu, kaç mevsim, bilmezsin... öylece bakarsın denize... ve beklersin...

hangisi son nefesin, bilmezsin...

Bir ibadet özgürlüğüdür gidiyor...

AKP' li bir vekil Cizre'ye nasıl girdiysek ODTÜ'ye de öyle gireriz diyor. E bu kafanın ODTÜ'ye sınavla girmesi mümkün değil zaten. Normaldir böyle konuşması. Bir diğer zibidi, üniversite içerisinde ibadet özgürlüğü isteriz diye basın açıklaması yapıyor. 15 tane mescit yetmemiş, gidip basketbol sahasında namaz kılarak şov yapıyor. 1 hafta sonra Cumhurbaşkanı'nın Kabe'de namaz öncesi fotoğrafları yayınlanıyor, gazeteci "Kabe'nin içinde namaz kıldık, kaç Müslüman'a nasip olmuştur ki bu?" diye soruyor. Ben 2015'in sorusu seçiyorum bunu!

Dini politikaya alet etmek, görgüsüzlük, sahip olduklarınla sahip olmayanları ezmek... Ve bunları yapanların hepsi Müslüman. Birader 1 tane de gerçek Müslüman çıksın ortaya da isyan etsin... Yok... Tıs. Güçlünün güçsüzü ezdiği, hem de acımasızca, fütursuzca ezdiği bir coğrafyada, son derece sıradan bir fotoğraf. Yıllardır ezilen bir kesim, ezme sırası kendisine geçince hakkını kullanıyor işte. Velhasıl, bir gün o keser dönecek, sap dönecek, keser de sap da herkese girecek, benden söylemesi... İntikam duygusu, kompleks, hırs ve öfke... sonu olmayan bir kavganın neferleri çünkü... Ve tarih herhangi bir savaşta "kazanan" çıktığını yazmadı henüz.

Bu topraklarda hangi konu dilden düşmüyorsa, o konuyla ilgili derin toplumsal problemler, psikolojik sorunlar ve ciddi bir sömürü, bolca da palavra vardır, dikkat edin. Din elden gidiyor, ibadet özgürlüğümüz yok, dinimizi yaşayamıyoruz diyen Müslümanların camileri ülkedeki okullardan fazla. Diyanetin bütçesine neredeyse hiç bir Bakanlık yaklaşamıyor bile.

Küfürlere de dikkat edin...

Evde çocukluğu boyunca cinsel dürtüleri bastırılan, psikoloji olarak ezilen, hiç bir şekilde eğitim almayan milyonlar, sokağa çıktığı an becermeye şarap çanağından başlıyor afedersiniz.

"Kalıbını si...yim"
"Şarap çanağını si...yim"
"Ayarını si...yim"
"Kullandığın arabayı si...yim"
"Yaptığın yemeği, yazdığın yazıyı, aldığın nefesi, seyrettiğin diziyi, gittiğin okulu, tuttuğun takımı, gelmişini geçmişini s...yim!"

Toplumsal bir grup seks söz konusu. Bu eylemi dilinden bu kadar düşürmeyen bir nüfusun, eylemin gerçekte olması gerektiği yerdeki performansı ise dram muhtemelen. Atalarımız yüzyıllar önce uyarmış çünkü; havlayan köpek ısırmıyor.

2 gün önce neredeyse yürümeyen trafikte kıçıma kadar girip daha hızlı gitmem için selektör yapan sığırlardan bahsetmiştim. Yakın bir dostum ise dünkü kar trafiğinde emniyet şeridindeki dallamalardan bahsetmiş. Bunlar yüzünden 15 dk da sadece 100 metre gidebilen 2 ambulans, o 2 ambulansın arkasına takılan diğer dallamalar...

Yani ülkeye dışarıdan şöyle bir baksan, ahali gerek trafikte gerek ortalıkta bir birini düzmek ile meşgulken, çok şükür tek derdi ibadet özgürlüğünün olmaması. Cami yetmiyor, basketbol sahasında da namaz kılmak istiyor.

Ama gir bak Facebook hesaplarına her birinin, 2016 da sağlık, barış ve sevgi diler herkes için. Sevginin de, barışın da, dinin de içi öylesine boşaltıldı ki... Bunları dileyenlerin, gözleri dönmüş şekilde emniyet şeridini kapattıklarını görünce, "ibadet özgürlüğü isterizzz!!" diye bağırdıklarını duyunca, üzerine de Cumhurbaşkanı'nın o fotoğrafları gözümün önüne gelince.........

2016 dan çekinecek bir şey yok diyorum.

2016 bizden korksun kardeşim.